توصیه های کاربری برای گیرایی پاجوش خرمای مجول

توصیه های کاربری برای گیرایی پاجوش خرمای مجول : با وبلاگ شرکت خرمای کریستال همراه باشید . 

کشور ایران با داشتن حدود ۲۴۰هزار هکتار سطح زیر کشت نخیلات، از نظر کشت این محصولات در بین کشورهای خرماخیز جهان مقام نخست را دارد.

با وجود این، در حال حاضر فقط ۳۰ درصد نخلستان های ایران درجه یک و ۷۰ درصد باقی مانده درجه دو و درجه سه است که نیاز به اصلاح و جایگزینی دارد.

کشت ارقام تجاری سازگار با شرایط اقلیمی کشور که عملکرد خوبی نیز داشته باشند، سبب افزایش درآمد نخل دار و توسعه صنعت خرما خواهد شد.

در حال حاضر ارقام برحی و دگلت نور و مجول، سه رقم برتر صادراتی با اهمیت ویژه در تجارت جهانی خرما به شمار می آید. از بین این ارقام، خرمای مجول به واسطه درشتی میوه، بازار بهتری دارد.

تاریخچه خرمای مجول

منشأ خرمای مجول، کشور مراکش است.

به دلیل اهمیت این رقم و برای بررسی سازگاری آن با مناطق خرماخیز کشور، در سال ۱۳۸۲ تعداد ۷۵۰۰ اصله نهال کشت بافتی از کشور عربستان به ایران وارد شد و پس از طی مراحل سازگاری، حدود ۶۰۰۰ نهال باقی مانده در مراکز و ایستگاه های تحقیقاتی و برخی نخلستان های خصوصی کشت شد.

حدود ۳۰ درصد از نهال های کاشته شده به دلایلی از جمله ناسازگاری اکولوژیکی و مشکلات فیزیولوژیکی یا ضعف مراقبت و رسیدگی از بین رفته و ۷۰ درصد نهال های باقی مانده، در مرحله باردهی است.

بررسی های اولیه نشان میدهد که خرمای رقم مجول با مناطق عمده خرماخیز کشور، از جمله خوزستان و بوشهر و سیستان و بلوچستان و هرمزگان و کرمان و فارس، سازگاری بسیاری دارد و با توجه به بازار پسندی، تقاضا برای افزایش سطح زیر کشت این رقم رو به افزایش است .

همچنین می توانید نیم نگاهی به قیمت خرمای مضافتی و قیمت خرمای پیارم داشته باشید . 

اصول کلی احداث نخلستان

در کشت نهال های رقم مجول، علاوه بر رعایت اصول کلی احداث نخلستان تجاری، رعایت برخی نکات حائز اهمیت است.

میوه خرمای مجول بسیار درشت و در مرحله رطب به میزان رطوبت محیط بسیار حساس است.

همچنین یکی از معضلات این رقم، زیادبودن میزان ریزش میوه آن در مرحله رطب و خرماست؛ بویژه در صورت وزش بادهای شدید.

علاوه براین، میوه خرمای مجول به تابش مستقیم نور آفتاب حساسیت دارد و در این حالت تغییر رنگ می دهد و تا حدودی خشک می شود و از بازار پسندی اش کاسته می شود.

در مناطق بادخیز و دارای بادهای همراه با گردوخاک، استفاده از بادشکن در اطراف نخلستان توصیه می شود.

فواصل کشت نخل ها باید به گونه ای انتخاب شود که امکان گردش مناسب هوا در نخلستان و جلوگیری از افزایش میزان رطوبت نخلستان فراهم شود.

در این خصوص، در نظر گرفتن وضعیت محیطی منطقه بسیار با اهمیت است.

در مناطق خشک حداقل فواصل را می توان ۸۷۸ متر در نظر گرفت؛ اما با افزایش میزان رطوبت منطقه، فواصل کشت نیز باید افزایش یابد.

انتخاب مناسب ترین وزن پاجوش

هنگام احداث نخلستان، درصد گیرایی و زنده مانی پاجوش های کشت شده اهمیت زیادی دارد.

اگر تعداد زیادی پاجوش در مدت زمان کمی مستقر شوند و زنده بمانند، می توان انتظار داشت که در آینده نخلستان یکنواختی که امکان انجام دادن عملیات مکانیزه در آن وجود داشته باشد، ایجاد شود،

در غیر این صورت، به علت نبود گیرایی و نبود زنده مانی پاجوش های کشت شده، نخلستان یکنواختی شکل نخواهد گرفت.

به این ترتیب، علاوه بر افزایش هزینه ها، مدیریت نخلستان با مشکلات جدی مواجه می شود.

عوامل محیطی متعددی بر درصد گیرایی و زنده مانی پاجوش های غرس شده تأثیر مستقیم دارد؛ مانند انتخاب صحیح محل احداث نخلستان، گودبرداری مناسب، تغذیه، آبیاری، وزن، نحوه جداسازی پاجوش از تنه مادری، شرایط نگهداری پاجوش پس از جداسازی تا کاشت، داشتن ریشه و برگ کافی، آلوده نبودن به آفات و بیماری ها، رعایت عوامل بدباغی پس از کاشت.

براساس نتایج تحقیقات انجام شده، وزن پاجوش یکی از عوامل مؤثر در گیرایی و استقرار پاجوش است.

تکثیر نخل خرما با استفاده از پاجوش های کوچک با وزن کمتر از ۵ کیلوگرم، علاوه بر اینکه احتمال از بین رفتن پاجوش را در پی دارد، سبب طولانی شدن زمان باردهی اقتصادی می شود.

از طرف دیگر، استفاده از پاجوش بزرگ با وزن بیشتر از ۱۵ کیلوگرم از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست؛ زیرا باعث می شود تعداد کم تری پاجوش در هر درخت تولید شود و عملکرد محصول پایه مادری نخل خرما نیز کم شود.

برای احداث نخلستان، کشت پاجوش های با وزن ۱۱ تا ۱۵ کیلوگرم و حداقل یک بار ضد عفونی کردن با قارچ کش های حفاظتی و حشره کش دورسپان توصیه می شود.

در صورت استفاده از پاجوش های با دامنه وزن ۸ تا ۱۱ و ۵ تا ۸ کیلوگرم، حداقل دو بار ضد عفونی کردن ضروری است و استفاده از پاجوش با وزن کمتر از ۵ کیلوگرم به هیچ وجه توصیه نمی شود.

می توانید نیم نگاهی به خرمای مضافتی و خرمای پیارم داشته باشید . 

ضدعفونی کردن پاجوش هنگام کاشت

پاجوش معمولا از رشد و تبدیل جوانه های جانبی برگ در نخل های جوان به وجود می آید.

نخل مادر باید قوی و دارای تعداد پاجوش کم باشد. پاجوش ها هم باید در قاعده ساقه نخل، نزدیک به سطح خاک، بدون آفت و دارای برگ کافی باشند.

همچنین باید به روش صحیح و در زمان مناسب از پایه مادری جدا شوند تا امکان تولید نخل سالم و قوی فراهم باشد.

برای جداسازی پاجوش از تنه اصلی، ابتدا خاک اطراف پاجوش ها با کمترین آسیب به ریشه ها برداشته می شود تا پس از جداسازی برگ های اضافی، محل اتصال پاجوش به تنه بخوبی مشخص شود.

سپس با ضربه های پی در پی به وسیله دیلم مخصوص، پاجوش از تنه مادری جدا می شود.

هنگام جداسازی پاجوش از تنه اصلی، قسمتی از تنه پاجوش زخمی می شود که قبل از کاشت در زمین اصلی و در طول دوره استقرار حتما باید با قارچ کش ها و حشره کش های مناسب ضد عفونی شود.

روش های مختلفی برای ضد عفونی کردن وجود دارد که استفاده از قارچ کش های حفاظتی یکی از موثرترین آنهاست.

استفاده از گوگرد آلی در تشتک اطراف پاجوش

نتایج تجزیه خاک و برگ پاجوش های کشت شده مجول دو سال پس از کاشت و کاربرد گوگرد آلی نشان داد که مصرف گوگرد آلی با بهبود وضعیت خاک اطراف ریشه، سبب افزایش جذب عناصر غذایی در برگ می شود و میزان رشد را بیش تر می کند.

بنابراین، استفاده از ۱۲۰۰ گرم کود گوگرد آلی در هنگام کاشت توصیه می شود.

خلاصه مطالب

برای احداث نخلستان مجول، کشت پاجوش هایی با وزن حداکثر ۱۵ کیلوگرم و حداقل یک بار ضد عفونی کردن با قارچ کش های حفاظتی و حشره کش دورسپان توصیه می شود.

مصرف گوگرد آلی باعث بهبود وضعیت خاک اطراف ریشه می شود و جذب عناصر غذایی را افزایش می دهد.

بنابراین، استفاده از ۱۲۰۰ گرم کود گوگرد آلی در هنگام کاشت برای افزایش سرعت رشد رویشی ضروری است.

منبع : توصیه های کاربردی برای رقم مجول 

نویسندگان : عبدالامیر رهنما ، عبدالحمید محبی ، اسماعیل راه خدایی